“Het hele huis is een museum”

“Twintig jaar geleden stapten mijn man en ik een willekeurige winkel in, omdat we dachten dat het ging regenen. Dit bleek een winkel in art nouveau en art deco te zijn. Te midden van de stukken die ons omringden, sprong een vonk over die een veenbrand is geworden.

Die collectie van nu is een verzameling van deze twee kunststromingen. We zijn begonnen met glas, daarna volgden aardewerk, affiches, beelden, lampen en meubelen. Gekocht op beurzen, in winkels, op veilingen, online en onlangs uit een andere verzameling. We doen bijna nooit iets weg. We hebben wel recent een zithoek geschonken aan Museum Boijmans Van Beuningen. Er zijn nu zo tegen de driehonderd objecten in ons huis, waarmee het hele huis, inclusief keuken, toilet en zolder een museum is geworden.

Deze twee kunststromingen raken ons in ons hart. Art nouveau heeft mooie pasteltinten, sierlijke kunstlijnen en de afbeeldingen van de natuur en vrouwen. Art deco is strakker, geometrischer, heeft fellere kleuren. En voor beide geldt dat het met veel vakmanschap is gemaakt.

We verzamelen op basis van wat we zien, zonder dat we een lijstje hebben. De eerste boodschap dat ons iets aanspreekt is, volgens mijn man, de fonkeling in mijn ogen. Maar één item wil ik nog graag, namelijk het slaolie-affiche van Jan Toorop. Google maar eens hoe mooi dat is. Ik ben het meest trots op de Cobrastoel van Carlo Bugatti (rond 1902) want die was iconisch voor zijn tijd.

We stellen wel grenzen aan kunst versus gebruik. Zo heeft ons bed niets met kunst te maken. Een aantal vintage buismeubelen in ons huis zitten heerlijk. Maar de stoel van Carlo Bugatti is dan weer niet bedoeld om op te zitten. We hebben tegenwoordig niets meer van IKEA.

De kunst blijft wel mijn hobby en wordt nooit mijn beroep. Ik vind mijn vak interessant. Kunst is ook interessant, maar lastig om een boterham mee te verdienen. Nee, ik blijf auditor, dat is zeker!”