Vandaag staat internal audit op het menu

‘Kun je nog eens uitleggen wat jullie precies doen en wat jullie werk mij oplevert?’ Dit is een vraag die – verbazingwekkend genoeg – de meeste internal auditors weleens voorgeschoteld krijgen.

Daar sta je dan toch even van te kijken als nieuwe auditor, vol enthousiasme en met de wil om ook een bijdrage te leveren aan de organisatie, terwijl het nut en de noodzaak van jouw werk nog niet herkend wordt.

Welk antwoord geef je op die vraag? Een aantal opties schiet door mijn hoofd. Het is natuurlijk mogelijk om een soort minicollege over het three lines model af te steken, waarbij je uitlegt dat internal audit de derde lijn is en een onafhankelijk oordeel geeft over de beheersing van de voor die organisatie belangrijkste risico’s. Maar ja, dan weet de vraagsteller nog niets. Het is een beetje alsof je in een restaurant informeert naar wat de exquise gerechten op het menu precies behelzen en de ober je een uitleg in het Frans geeft. Je begrijpt er wel iets van, maar het kwartje valt niet.

Misschien is het een betere tactiek om te kiezen voor het simpele antwoord dat de audits die wij uitvoeren in het auditplan staan en dat het auditplan is goedgekeurd door de raad van bestuur en de raad van commissarissen. Het autoriteitsargument, toch een beetje een zwaktebod. De hoogste baas heeft beslist dat er spruitjes op het menu staan en u kunt er niet voor kiezen om ze niet op te eten. Dit neigt toch iets te veel naar de manier waarop foie gras wordt gemaakt.

Oké, laat ik dan toch kiezen voor de uitleg dat de internal auditor er is om ‘groupthink’ te voorkomen: het management de spiegel voor te houden en aanvullende zekerheid te bieden dat het goed gaat. Dit is nog steeds vaag en lang. Een marketeer zou zeggen: ‘Mand!’ (googel Meneer mandje – red.). Een biefstuk van een Iers rund, gebraden in biologische roomboter en op smaak gebracht met peper en zout is vooral ook gewoon een biefstuk.

De gesprekspartner van de internal auditor heeft nu misschien een iets beter beeld, terwijl de vraag zich direct aandient of de internal auditor dan overal verstand van moet hebben. En of dat wel kan. Hóe doet die internal auditor dat dan? Kijkt diegene alleen naar het proces of ook naar de inhoud? En waarom zou je de internal auditor meer vertrouwen dan de medewerkers in de lijn als er sprake is van een verschil van inzicht? Weinig managers hebben hier een goed beeld bij terwijl ze wel een auditproces ondergaan of laten uitvoeren.

Het leven van de internal auditor gaat niet altijd over rozen. Als manusje-van-alles is het soms best lastig uitleggen wat je doet en wat de organisatie daaraan heeft, maar overal een kijkje in de keuken mogen nemen, dat maakt dit werk wel superleuk.

Waarover verwonder jij je, Zita Kemper? We lezen het graag in de volgende editie van deze estafettecolumn vanuit YP’s!