Een vogelvlucht over onderwijs

Het is 1 april. Het dagelijkse ochtendritueel (lees kabaal) in huize Clason, van mijn twee zonen van 10 en 12 jaar die zich klaarmaken om op de fiets naar school te gaan, is beneden goed hoorbaar. Beiden zijn zeer bedreven in het mopperen over de zin en vooral onzin van het ‘concept’ school.

Ik doe regelmatig pogingen om discussies hierover een beetje de goede kant op te sturen. Meestal tevergeefs, maar stiekem ben ik ervan overtuigd dat ze zich realiseren dat school zo gek nog niet is. Het is immers een investering in je eigen toekomst en dat geldt ook voor het onderwijs in internal auditland.

Welke nieuwe ontwikkelingen komen er op ons af en welke ‘gereedschapskist’ moet de internal auditor tot zijn beschikking hebben? Hebben de onderwijsinstellingen goed in beeld welke competenties de internal auditor van de toekomst nodig heeft om daadwerkelijk waarde toe te voegen aan onze stakeholders? Audit Magazine heeft in het kader van het thema: ‘onderwijs’ recent een vijfluik van artikelen gepubliceerd van diverse vertegenwoordigers van internal auditopleidingen in Nederland.

Het valt hierbij direct op dat wij als beroepsgroep (gelukkig maar zou ik zeggen) veelal dezelfde taal spreken. ‘Wie-we-zijn’ en ‘waartoe-wij-op-aarde zijn’ lijkt gemeengoed en vanzelfsprekend. Dit komt ongetwijfeld ook omdat wij als internal auditors gewend zijn om daarover regelmatig het gesprek aan te gaan. De basis van de opleiding is overal op dezelfde leest geschoeid, zoals te verwachten, maar de accentverschillen maken dat de aankomend internal auditor iets te kiezen heeft en dat komt ons vakgebied alleen maar ten goede!

Het onderwijs in ons vakgebied zie ik zonnig tegemoet. Maar zijn we er dan? Nee, natuurlijk niet. Er zijn veel nieuwe ontwikkelingen die ons vakgebied raken. Een melodietje schiet mij te binnen. Mijn hersenen hebben blijkbaar allang bedacht wat ik ervan vind. Ik realiseer het me alleen nog niet. Langzaam begint het te dagen. Het melodietje is het refrein van een liedje van Herman van Veen: ‘We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet langer, we kunnen nu niet langer blijven staan.’ We weten de lijstjes van ontwikkelingen die op ons afkomen allemaal wel te benoemen denk ik. Eén onderwerp wil ik graag uitlichten.

Het onderwerp duurzaamheid krijgt een steeds prominentere plaats op de agenda van bestuurders en toezichthouders. Internal auditors zijn in de basis zeer goed geëquipeerd om toegevoegde waarde te leveren op dit gebied. Bedrijven willen, als een van de eerste stappen op hun duurzaamheidskalender, steeds vaker een onafhankelijke toets op bijvoorbeeld het behalen van hun environmental, social & governance (ESG) doelstellingen. De internal auditfunctie is daarvoor perfect gepositioneerd in de interne governance van de organisatie.

Of we de juiste gereedschapskist al hebben? Laten we er vooral mee aan de slag gaan! Wat mij betreft: rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan! Naast learning on the job zien we dat onze onderwijsinstellingen de handschoen al hebben opgepakt als het gaat duurzaamheid. Investeren in onderwijs is het beste wat je kunt doen. Leen Paape heeft hierover een interessante passage geschreven in zijn laatste column in Audit Magazine.

Het is middag. Ik zit nog steeds achter mijn bureau op mijn werkkamer. Ik hoor mijn kinderen met veel kabaal thuiskomen van school. Ik besluit even polshoogte te gaan nemen maar ben op mijn hoede. Bij ons is nooit iemand te beroerd om een mooie 1 april grap uit te halen. Ook mijn twee zonen niet…